The Stranglers - Black And White

Najlepsza płyta z "punkowego okresu" działalności grupy.
Została wydana w 1978 roku.
Pierwszy utwór Tank rozpoczyna ostra gitara i bas, po paru sekundach wchodzą... organy.
Dzisiaj to nic takiego, ale w epoce punk rocka walczącego zaciekle ze wszelkiego rodzaju brzmieniani organowymi, charakteryzującymi rocka progresywnego, było nie do pomyślenia.
A tu proszę, nie dosyć, że zespół uważany( przynajmniej przez prasę muzyczną) za punkowy, to używa tego znienawidzonego instrumentu. Dla kogoś, kto nie znał tego zespołu wcześniej(Black and White, to trzecia płyta) i kupił płytę tylko dlatego, że leżała na regale z opisem "punk", musiałby to być szok. Muzyka tu zamieszczona jest bardzo zróżnicowana. Przy utworze Hey(Rise Of The Robots),nogi same zaczynają chodzić , jak przy jakimś disco, aż chciałoby się zatańczyć pogo. Jest w utworze tym inny, zdecydowanie nie na czasie instrument - saksofon!!!.
Taki był wtedy The Stranglers. Prowokujący, nieobliczalny, obrazoburczy.
Hugh Cornwell nie raz wystąpił w "stroju Adama". Przez narkotyki trafił nawet na parę miesięcy do więzienia. Podczas tych "wczasów" zespół dał koncert, gdzie w roli wokalisty i nie tylko, wystąpiły inne wielkie osobowości tamtejszej sceny muzycznej(m.in. Robert Fripp i Robert Smith). Poza tym jest to bardzo melodyjna i przyjemna płyta. Posłuchajcie.

1. Tank
2. Nice N Sleazy
3. Outside Tokyo
4. Hey! (Rise Of The Robots)
5. Sweden (All Quiet On The Eastern Front)
6. Toiler On The Sea
7. Curfew
8. Threatened
9. In The Shadows
10. Do You Wanna
11. Death And Night And Blood
12. Enough Time
13. Mean To Me (bonus track)
14. Walk On By (bonus track)
15. Shut Up (bonus track)

the stranglers